Adoracja

Adoracja-to spotkanie, to bliskość moja i Twoja Panie Jezu. To radość z bycia razem. To spotkanie twarzą w Twarz i spojrzenie w oczy.

Ołtarz, zapalone świece, monstrancja, biały okrągły kawałek chleba - -prawdziwy żywy Bóg. Zmartwychwstały Jezus pod postacią chleba, jako Bóg i jako człowiek, ze swoim Ciałem i Krwią. Pięknie jest zatrzymać się przed Nim jak umiłowany uczeń, oprzeć głowę na Jego piersi. To wyrażenie miłości i zaufania. Pozwalam Bogu aby mnie przytulił, bo to On czeka na moje pragnienia. Zatrzymuję się przed Chrystusem na duchowej rozmowie w cichej pokorze i Jego miłości. Cisza i skupienie, tajemnica i wiara. Widzieć Niewidzialnego - tajemnica obecności. Nie można dotknąć, a jest się nasyconym Jego wspaniałością. Czas świętowania. Nie myślę o czasie, nie mam wysiłku, rozkoszuję się obecnością Boga, w którą jestem wprowadzona. Trwam, tak po prostu patrzę. Moje serce jest ciche, zasłuchane, pozwalające się ogarnąć i otulić miłością, ale jest też pełne zachwytu, podziwu i uwielbienia, dla swojego Pana i Boga. Moje myśli nie są w stanie pojąć niewymownej rzeczywistości, jaka rozgrywa się we wnętrzu duszy. Świętowanie obecności. Cieszy mnie, że po prostu On jest i że ja jestem. Otwieram ręce i serce na przyjęcie woli mojego Boga. Duchowe oczy zapatrzone w Hostię - światło wypełnione tajemnicą przenika mnie do głębi mojego istnienia, przenika mnie abym miała w sobie Jego myśli i pragnienia. Czuję się bezpieczna w obliczu Boga. Skupiam się na Nim.

Wierzę mocno, że On w milczeniu patrząc dotyka, ogarnia czułością. On nie pyta. Nie muszę nic mówić. On wie, On przenika, On zna pragnienia, myśli, sekrety serca, życia, tęsknoty. To wszystko co dzieje się we mnie to jest coś pięknego. Otwarte moje serce czeka i milczy. Dokonuje się inny sposób poznania: wewnętrzny intymny, osobowy, w takiej relacji bliskości, której nie da się wypowiedzieć. Po prostu jest On i ja jestem z Nim. Milczymy, byśmy mogli dojść do głębi duszy, a jednak wszystko wiemy. Nie potrzeba nam słów. Mogę wejść w uwielbienie i podziw. To czas napełniania się miłością, która jest od Boga.

Wiem, że jestem człowiekiem słabym, upadającym i grzesznym, ale wiem też, że Jego miłość czyni cuda. Kiedy sprzeciwiam się Jego przykazaniom, ukazuje mi w świetle Swojej łaski to wielkie dobro, które mi ofiarował bym zrozumiała, że miłość Jego do mnie jest najpotężniejsza.

Spotkanie stworzenia ze Stwórcą. Grzesznika, którego poryw ducha przeniósł w uniesieniu na rozmowę z Bogiem, Odkupicielem i Zbawicielem.

Adoracja czyni człowieka uważnym, kontenplacjnym, karmi ducha, pociesza, otwiera serce na Boga i drugiego człowieka. Adoracja to "modlitwa serca" przed obliczem żywego rzeczywiście obecnego Jezusa Chrystusa- Boga. - Mojego Boga.